Kangaroo Island dag 1

Vanuit second valley vertrokken we al vroeg naar de boot.

Met de ferry van 9.00 uur zouden we naar Kangaroo Island (KI) gaan. KI staat bekend als AUS in het klein.

René parkeerde de BOR-bus in de ferry - achteruit inparkeren tot op de millimeter nauwkeurig en dan gauw uitstappen anders zat je klem. Wat een knapzak!

Op de boot hadden we een prima plekje recht voor het raam. De stuurman gaf zijn speech en we vertrokken. Hij vertelde dat het een redelijk kalme overtocht zou zijn. Nu ben ik best zeevaardig maar ik vond het eerste gedeelte erg ruig. Al snel zagen we duidelijk de kustlijn van KI. De meiden hadden er geen zin in en dus kwam de laptop voor de eerste keer deze vakantie naar boven voor een filmpje. Frozen; de meiden gingen los en hadden veel bekijks.

Na een uurtje kwamen we aan in Penneshaw. Een piepklein plekje wat duidelijk alleen ferry opstapplek was. We hadden het plan om naar de zeehonden te gaan en dus moesten we nog even rijden. We reden via Kingscote naar Sealbay. De weg ernaar toe was prachtig. Ik had niet verwacht dat KI zo heuvelachtig was. Het gaf je echt een achtbaan gevoel. De vegetatie was ook prachtig. Het was een regenachtige dag en zelfs dan zag je de schoonheid van het eiland.

Bij Sealbay aangekomen hadden we een half uurtje om te lunchen en ons om te kleden. De lucht was opgeklaard maar er stond een stevige wind. Roxy ging in de rugdrager en Isis wilde graag zelf lopen. Bij de visitor center stond onze gids al op ons te wachten. Met een groepje van 15-20 personen werden we welkom geheten. Een korte duidelijke instructie van wat mag, wat niet en wat je kan verwachten. Je mag fotograferen, je mag redelijk dichtbij komen zo ver als dat de gids het toelaat. Je mag zachtjes praten. Je mag niet van de groep los. Niet hard praten en ook niet je hand uitsteken naar de zeehond. Ze zien er schattig uit maar het is toch zo'n 300 kilo spier met klapkaken. 1maal beet dan laten ze niet los en scheuren ze hun prooi aan stukken. Een gewaarschuwd mens telt voor 2!

Het was een kleine 200 meter lopen voordat we bij het strand waren. We kregen uitleg dat de zeehond ongeveer 5 dagen en nachten jaagt op zee om daarna weer hier op het land zo'n 3 a 5 dagen bij te komen. Tijdens de jacht slaapt de zeehond niet. Ze zijn dus uitgeput als ze op het strand aankomen.

Tijdens de winter periode verblijven de zeehonden niet alleen op het strand maar trekken verder de duinen in. Aan het einde van de 200 meter had je een balkon waarvan je de zeehonden al kon zien. Via een afgesloten trap gingen we naar het strand. Onder de trap lag een zeehond bij te komen. We moesten dus voorzichtig doen. Op het strand waren we op ongeveer 20 meter afstand. Het stonk enorm naar rotte vis en oude zee (soort van oud zweet maar dan van zee hahaha).

Er waren jonge en oude zeehonden. Moeders die nog hun baby's verzorgden en trotse grote mannen. Ze gaven echt een show met spel, geluid en vechtpartijen.

Isis vermaakte zich prima in het zand en keek af en toe op. Roxy in de rugdrager wees iedere zeehond aan en blafte erbij.

Toen het tijd werd om terug te gaan kwam er net een reus van een mannetje aan. Hij joeg een andere zeehond onder de trap vandaan en ging pontificaal voor onze uitgang liggen. De gids kreeg het zelf ook even benauwd en nam contact op met zijn collega's. Er was namelijk nog een andere trap maar daar lagen ook zeehonden. Uiteindelijk zijn we bij de trap met meerdere zeehonden omhoog gegaan deze zeehonden waren rustiger.

Boven bij het visitor center mocht Isis een muntje in de goede doelen put rollen. Dat vond ze prachtig. Een soort turbotol waarin je het muntje heel veel rondjes ziet rollen totdat het uiteindelijk in de put valt.

Bij de BOR-bus aangekomen besloten we dat het tijd was dat ik zou rijden. Dat was nog even spannend. Links rijden gaat dat lukken? Links rijden is vooral voor de bijrijder spannend omdat je iedere keer het idee hebt dat je in de berm crasht. We reden naar Hansonbay in de hoop koala's te spotten. Helaas reden we een verkeerde afslag in en dus geen Koala's maar we kwamen bij een super idyllisch strandje. Even kijken!
René had meteen een wallaby gespot en deze kwam onder de struiken vandaan om even te poseren.

Het begon helaas weer te regenen en we gingen door naar Flinders Chase op de Rocky River Campground. Omdat het regende kwamen we een Heath Goanna (varaan) tegen die de weg overstak. Bij de visitor center vertelde ze dat we nu extra voorzichtig moesten rijden omdat na regen de dieren allemaal komen drinken en dat is vaak bij of op de weg.

Nadat we een kampeerplekje hadden en de meisjes een ijsje en ik een heerlijke cappuccino gingen we op weg naar de Admirals Arch en de Remarkable Rocks.

Het was al wat later in de middag en toen we bij de AA aankwamen waren we de enige die nog kwamen kijken. Het was een prachtige wandeling over vlonders naar een rotspartij. Er was een stevig windje. Al snel zagen we enkele zeehonden en toen nog meer en nog meer. Bij de AA was het prachtig zelfs met regenachtig weer. De geur was onmiskenbaar zeehonden stank. De AA is erg grillig en dit kwam mooi uit met het weer. Terwijl we terugliepen viel het ons op hoe goed beschut de zeehond is. We zagen er nu nog meer. Gauw naar RR voordat het echt laat is.

Bij RR waren we wederom alleen. Uniek! De RR zijn een echte trekpleister. We genoten van het uitzicht en Isis en Roxy speelden volop onder, tussen, naast en op de RR. De foto's waarop ze de stenen vast houden was geweldig om te maken. Isis snapte al gauw wat de bedoeling was. Roxy doet alles na wat Isis doet maar dan vaak gespiegeld. Erg grappig. De meiden wilden ook erg graag zelf klimmen en dat had nogal wat voeten in de aarde. Klimmen valt nog niet mee.

Terug op de camping - een echte bushcamping - pakten we gauw onze spullen voor een bbq.

Midden in de natuur omringd door vogels en wallaby's hebben we heerlijk gegeten. Net toen we klaar waren met eten spotte René een koala op de grond. We hebben hem nog geprobeerd te zoeken maar hij was al weg.

Gauw de meiden douchen en naar bed brengen. Het was al laat en René en ik wilden nog van de sterrenhemel genieten. Ik kwam terug van de meiden in bed brengen en had al een paar flitsen gezien. Het zou niet gaan regenen toch? Wat bleek? Een brutale possum zat op ons tafeltje te poepen en ook op de buggy. Gelukkig zijn het droge harde keutels en dus zo opgeruimd.

Het was bewolkt maar tussen de wolken door hebben we een prachtig uitzicht gehad op de sterren!